عواملی که هنگام انتخاب مته های کاربید سیمانی باید در نظر گرفته شوند

هنگام انتخاب مته های کاربید سیمانی، ابتدا باید دقت ابعادی مورد نیاز حفاری در نظر گرفته شود. به طور کلی، هرچه دیافراگم کوچکتر پردازش شود، تحمل کوچکتر است. بنابراین، سازندگان مته معمولاً مته ها را بر اساس قطر اسمی سوراخ در حال ماشینکاری طبقه بندی می کنند. در میان چهار نوع مته کاربید سیمانی بالا، مته های کاربید سیمانی جامد دقت ماشینکاری بالاتری دارند (محدوده تحمل مته های کاربید سیمانی جامد φ10 میلی متر 0 تا 0.03 میلی متر است)، بنابراین برای ماشینکاری سوراخ های با دقت بالا انتخاب بهتری است. محدوده مته های کاربید سیمانی جوش داده شده یا مته های تاج کاربید سیمانی قابل تعویض 0 تا 0.07 میلی متر است که برای پردازش سوراخ با الزامات دقت کلی مناسب تر است. مته‌های با درج‌های شاخص کاربید سیمانی برای ماشین‌کاری‌های سخت و سنگین مناسب‌تر هستند، اگرچه هزینه پردازش آن معمولاً کمتر از سایر مته‌ها است، پردازش آن نیز نسبتاً کم است، با محدوده تحمل 0 تا 0.3 میلی‌متر (بسته به طول تا نسبت قطر مته)، بنابراین به طور کلی برای پردازش سوراخ با دقت کم استفاده می شود، یا تکمیل سوراخ با تعویض تیغه حفاری.

پایداری خود مته نیز باید در نظر گرفته شود. به عنوان مثال، مته های کاربید جامد سفت تر هستند، بنابراین می توانند به دقت ماشینکاری بالایی دست یابند. مته درج کاربید سیمانی دارای ثبات ساختاری ضعیفی است و مستعد انحراف است. دو درج قابل نمایه سازی روی این مته نصب شده است. درج داخلی برای ماشینکاری قسمت مرکزی سوراخ و درج بیرونی برای ماشینکاری لبه بیرونی از درج داخلی به قطر خارجی استفاده می شود. از آنجایی که در مرحله اولیه پردازش فقط تیغه داخلی وارد برش می شود، مته در حالت ناپایداری قرار می گیرد که به راحتی می تواند باعث انحراف بدنه مته شود و هر چه طول مته بیشتر باشد میزان انحراف بیشتر می شود. بنابراین، هنگام استفاده از مته اینسرتی شاخص کاربید سیمانی با طول بیش از 4 بعدی برای حفاری، تغذیه باید در ابتدای مرحله حفاری به طور مناسب کاهش یابد و پس از وارد شدن به برش پایدار، میزان تغذیه باید به حد نرمال افزایش یابد. فاز .

مته کاربید سیمانی جوش داده شده و مته تاج کاربید سیمانی قابل تعویض از دو لبه برش متقارن با نوع لبه هندسی خود محور تشکیل شده است. این طراحی لبه برش با ثبات بالا باعث می شود که هنگام برش در قطعه کار غیر ضروری باشد. نرخ تغذیه را کاهش دهید، به جز زمانی که مته به صورت مورب نصب شده و با زاویه خاصی نسبت به سطح قطعه کار برش داده شود. در این زمان توصیه می شود هنگام سوراخکاری در داخل و خارج از 30% تا 50% نرخ تغذیه را کاهش دهید. از آنجا که بدنه مته فولادی این نوع مته می تواند تغییر شکل کوچکی ایجاد کند، برای پردازش تراش بسیار مناسب است. در حالی که مته کاربید جامد شکننده تر است، هنگامی که برای پردازش تراش استفاده می شود، راحت تر شکسته می شود، به خصوص زمانی که مته به خوبی در مرکز قرار ندارد. این امر به ویژه در مواقعی صادق است.

براده برداری مشکلی است که در حفاری نمی توان آن را نادیده گرفت. در واقع، رایج ترین مشکلی که در حفاری با آن مواجه می شود، براده برداری ضعیف است (مخصوصاً هنگام ماشینکاری قطعات فولادی کم کربن)، و صرف نظر از اینکه از چه نوع مته ای استفاده می شود، نمی توان از این مشکل جلوگیری کرد. کارگاه های پردازش اغلب از تزریق مایع خنک کننده خارجی برای کمک به حذف تراشه استفاده می کنند، اما این روش تنها زمانی مؤثر است که عمق سوراخ پردازش شده کمتر از قطر سوراخ باشد و پارامترهای برش کاهش یابد. علاوه بر این، نوع خنک کننده مناسب، سرعت جریان و فشار باید متناسب با قطر مته انتخاب شود. برای ماشین های ابزار بدون سیستم خنک کننده در اسپیندل، باید از لوله های خنک کننده استفاده شود. هرچه سوراخی که قرار است پردازش شود عمیق‌تر باشد، برداشتن تراشه‌ها دشوارتر است و فشار مایع خنک‌کننده مورد نیاز بیشتر می‌شود. بنابراین، حداقل جریان خنک کننده توصیه شده توسط سازنده مته باید تضمین شود. اگر جریان مایع خنک کننده کافی نباشد، تغذیه ماشینکاری باید کاهش یابد.